Ο "ΑΦΑΝΗΣ ΗΡΩΑΣ" ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Χρήστος Ταμπαξής
Ο Παραολυμπιονίκης που κέρδισε τον ίδιο τον εαυτό του και παίρνει το ένα μετάλλιο πίσω από το άλλο, στις αθλητικές πισίνες του κόσμου...
του Κώστα Βλουτή
kostas.vloutiw@gmail.com
"Οι γιατροί πάντα µου έλεγαν πως το κολύμπι, μαζί µε τις φυσιοθεραπείες, ήταν η σημαντικότερη αγωγή για την αποκατάστασή µου. Από ατύχημα την ώρα της γέννησής µου (έμεινα χωρίς οξυγόνο) έχω σπαστική τετραπληγία µε αθέτωση. Όλα στο σώμα µου ήταν μπλοκαρισμένα και το να μάθω να κολυμπάω ήταν ένα άπιαστο όνειρο", είναι τα πρώτα λόγια του παρολυμπιονίκη της κολύμβησης, Χρήστου Ταμπαξή.
Αυτό κυνήγησε ο Χρήστος, το όνειρό του και παρά τις αντίξοες συνθήκες, κατάφερε να είναι σήμερα παράδειγμα προς μίμηση...
Κολυμβητής της κατηγορίας S1, κατηγορία που δεν είχε άλλους αθλητές ώστε να δείξει την κλάση του, με αποτέλεσμα να αγωνίζεται στην αμέσως επόμενη κατηγορία (S2) και να αντιπαλεύεται με τον δικό του χρόνο, κάθε φορά...
Στους Παραολυμπιακούς της Ατλάντα, δημοσιογράφοι του CNN, τον αποκάλεσαν "αφανή" ήρωα στα ρεπορτάζ και στις αναφορές τους, ακριβώς γι αυτό το λόγο...
Έγινε θέμα και μάλιστα μεγάλο...
Στην Αθήνα του 2004, δημιουργείται, επιτέλους, η κατηγορία του, αφού βρέθηκαν στον πλανήτη άλλοι 6 αθλητές με τον ίδιο βαθμό αναπηρίας που έχει και εκείνος...
Χρύσωσε τις επιδόσεις του, πήρε χρυσό μετάλλιο και όλη η Ελλάδα, αλλά και όλος ο κόσμος, χειροκρότησε τις προσπάθειές του που συνοδεύονταν με ρεκόρ.
Χαίρεται με τα επιτεύγματά του αλλά φοβάται το "απρόοπτο" που μπορεί να τον βγάλει από την πορεία του.
"Παλεύεις χρόνια για τη στιγμή του αγώνα σου, όμως πολλές ατυχίες μπορεί να συμβούν στο πάρα-πέντε: ένας τραυματισμός, μια άκυρη προσπάθεια ή εκκίνηση, μια αδιαθεσία -π.χ. εγώ στο Λονδίνο είχα γαστρεντερίτιδα και δεν έλαβα μέρος στο δεύτερο αγώνισµά µου", λέει ο Χρήστος που, ευτυχώς, είναι λίγες αυτές οι φορές του αθλητή μας.
Ενδιαφέρεται για τα κοινά και τη νεολαία: "Η νεολαία μας προβληματίζεται,
απογοητεύεται, πιέζεται, ταπεινώνεται, αγανακτεί. Η νεολαία µας είναι το µέλλον του τόπου µας. Θέλει διεξόδους και ο αθλητισμός είναι µία από αυτές. Ο αθλητισµός είναι τρόπος ζωής (Νους υγιής εν σώµατι υγιεί) και ο πρωταθλητισμός προβολή, πολιτισμός και αξιοπρέπεια της κάθε χώρας στον κόσμο".
Η κρίση που ταλαιπωρεί όλους τους έλληνες, δυστυχώς, έχει χτυπήσει και τον ειδικό αθλητισμό: "Αυτή η καταιγίδα που σαρώνει τα πάντα παρέσυρε και τον αθλητισµό. Κλείνουν αθλητικοί χώροι, διαλύονται σύλλογοι. Προπονητές που καταθέτουν ώρες και ψυχή, για να βγάλουµε το πρόγραµµα προπόνησης, παραµένουν απλήρωτοι.
Οι χώροι άθλησης µε υποδοµές είναι ελάχιστοι και µετά τις 15:00 µ.µ. που ξεκινούν Σωματεία και Σύλλογοι τις προπονήσεις, ανύπαρκτοι.
Όλοι ξεπερνάµε τους εαυτούς µας και πηγαίνουμε στους αγώνες με το φιλότιμό μας.
Την ίδια ώρα, το νέο νοµοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις, έκλεισε το δρόµο σε πολλά νέα παιδιά που έπρεπε να επιλέξουν ανάµεσα σε δουλειά ή αθλητισµό –ειδικά για έναν αθλητή µε αναπηρία το καθηµερινό κόστος είναι δυσβάστακτο. Θέλει βοήθεια, πολλές φορές ένα δεύτερο άτοµο, όπως χρειάζοµαι π.χ. εγώ να βγω από την πισίνα.
Από την άλλη πλευρά, νιώθω άβολα να μιλώ για τον ειδικό αθλητισμό, τη στιγμή που βλέπουμε την εξαθλίωση που βιώνουν καθημερινά οι συνάνθρωποί µας".
Και απευθύνει έκκληση στα ίδια τα παιδιά, που έχουν κάποιες δυσκολίες, να μην παραιτούνται από τη ζωή, γιατί η ζωή τους ανήκει: "Θέλω να βγουν από τα σπίτια τους, να διεκδηκήσουν την ισοτιμία τους και να για να το πετύχουν αυτό πρέπει να απαιτήσουν παρεμβάσεις από τους δήμους... Δεν πρέπει να επιτρέψουμε πια σε κανέναν να θεωρεί τα άτομα µε αναπηρία, πολίτες Β κατηγορίας"!
"Ο πατέρας μου μου έμαθε πως μόνο με κόπο, υπομονή και επιμονή καταφέρνεις τα πάντα", καταλήγει ο Χρήστος. "Θα τον θυμάμαι πάντα να μου λέει «μπορείς... προσπάθησε λίγο ακόμα... μπορείς!» και τα κατάφερα".
Ναι, Χρήστο... Τα κατάφερες και είμαστε όλοι υπερήφανοι για σένα!
1)2004, στην Αθήνα: Ο Χρήστος Ταμπαξής στο πρώτο σκαλί του βάθρου και το χρυσό μετάλλιο στο στήθος του...
2) Σημαιοφόρος στην έναρξη των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
